မိခင္ဖခင္တုိ႔ကုိ ျပစ္မွားေစာ္ကားလွ်င္

မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ႏွင္႔ အြန္လုိင္းမွာ စကားလက္စုံၾကမိရင္း သူက ေတာင္းဆုိလာသည္။အေမ႔ေက်းဇူး ကုိ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေရးသားထားတဲ႔ ေဆာင္းပါးမ်ဳိးေတြ ခဏခဏ ဖတ္ဘူးတယ္၊အေဖ႔ေက်းဇူး နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေရးသားတာ၊ ဖြဲ႕ႏြဲ႕တာမ်ဳိးေတြ နဲပါးတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းေျပာျပီး စာေရးသူကုိ အေဖ႔ေက်းဇူး နဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ေဆာင္းပါးေလးတခုေလာက္

ေရးေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိလာသည္။ ၾကဳိးစားၾကည္႔မည္ဟု ေျပာလုိက္ေပမယ္႔
တကယ္ေရးမည္ဆုိေသာအခါ ဘာေရးရမွန္း မသိေတာ႔။ မိဘေက်းဇူး တုိ႔မွာ
မိမိအတြက္ေတာ႔ စကားလုံးျဖင္႔ ထုတ္ျပဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွသည္သာ
ျဖစ္ပါသည္။ မ်ားျပားလြန္းလွေသာ မိခင္ဖခင္ တုိ႔၏ ေက်းဇူးအနႏၱဂုဏ္အင္ကုိ
ထုတ္ျပဖုိ႔ဆုိသည္မွာ စာေရးသူအေနႏွင္႔ တကယ္မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္လွပါ။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ မိဘေက်းဇူး ဆုိတာကုိ ထုတ္ေဖာ္ေရးသားဖုိ႔ မစြမ္းႏုိင္လွေပမယ္႔ အမိအဖ
ကုိေစာ္ကားလွ်င္ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ျပစ္မွားလွ်င္ေတာ႔ ရရွိႏုိင္မယ္႔ အျပစ္ဆုိးက်ဳိးေတြကုိေတာ႔
ထုတ္ျပခ်င္ေနမိသည္။



အတူေနမိတ္ေဆြ ရဟန္းတစ္ပါးက ျပည္ပႏုိင္ငံတခုမွာ သားက အေဖကုိ သတ္လုိက္တယ္
ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းကုိ စာေစာင္တစ္ခုမွာ ဖတ္လုိက္ရသည္ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းလာေျပာသည္။
ကုိယ္႔ႏုိင္ငံမွာ ျဖစ္တာမဟုတ္တဲ႔အတြက္ေၾကာင္႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ ထုိအေၾကာင္းအရာနဲ႔
ပတ္သက္ျပီး ဘာမွအက်ယ္တ၀င္႔ မေျပာျဖစ္ခဲ႔။ အေတြးထဲမွာေတာ႔ ငယ္စဥ္က
ေတြ႔ျမင္ၾကဳံေတြ႕ခဲ႔ဘူးတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိ အမွတ္ရမိသည္။

နာမည္က ေမာင္ဆန္း တဲ႔ အမည္နဲ႔လုိက္ေအာင္ ဆန္းတာေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ဆန္းသည္
ေကာင္းတဲ႔ ေနရာမွာ ဆန္းတာေတာ႔မဟုတ္ ဆုိးတဲ႔ေနရာမွာ သူမတူေအာင္ ဆန္းျခင္းျဖစ္၏။
မနက္မုိးလင္းတာနဲ႔ အရက္နဲ႔ မ်က္ႏွာသစ္ျပီးေနျပီ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မူးယစ္ေသာင္းက်န္းကာ
မိခင္ဖခင္တုိ႔အား မၾကား၀ံ႔မနာသာ ေအာဟစ္ဆဲဆုိ ေနသည္႔ အသံကုိ
သူ႔အိမ္နားက ျဖတ္သြားသူတုိင္းၾကားေနရသည္။ ရပ္ရြာရွိ လူအမ်ားမွ အစပထမတြင္
၀ုိင္း၀န္းဆုံးမတာမ်ဳိး ရွိေပမယ္႔ မည္သူမွ ဆုံးမ၍ မရ။ တရြာလုံး၏ ေအာ္ေက်ာ႔လန္ျဖစ္လာျပီး
အားလုံးက ၀ုိင္းက်ဥ္ထားလုိက္ၾကသည္။

ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေလာက္ထိ ဆုိးလာသလဲဆုိရင္ ဖခင္ကုိ ဓားနဲ႔လုိက္ျပီး သတ္ဖုိ႔
ၾကဳိးစားလာသည္။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွ လူအမ်ား၏ ၀င္ေရာက္ကူညီမႈ႕ေၾကာင္႔ ဖခင္ၾကီးခဗ်ာ
ေသေဘးမွ လြတ္ရရွာ၏။ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် မိဘကို အမ်ဳိးမ်ဳိးစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ျပီး
ေက်းဇူးရွင္ကုိ ျပစ္မွားေနေသာ ထုိငမုိက္သား ေမာင္ဆန္းဆုိသူ လူ႕ဘ၀မွာ
ၾကာၾကာမေနလုိက္ရ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ျဖင္႔ အေသဆုိးႏွင္႔ေသကာ လူ႕ေလာကၾကီးမွ
ထြက္ခြါသြားရရွာပါသည္။ ေမာင္ဆန္း၏ အျဖစ္အပ်က္ကုိၾကည္႔ျပီး မိဘကုိ ေစာ္ကားလွ်င္
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ႔ ေသဆုံးရတတ္ေၾကာင္း၊ ေရာဂါဘယထူေျပာေၾကာင္း၊
ေဘးဆုိး အႏၱရာယ္ဆုိးေတြနဲ႔ အျမဲၾကဳံေတြ႕ရေၾကာင္း စသည္စသည္.. ျဖင္႔
လူၾကီးသူမမ်ားမွ ဆုိဆုံးမႈ႕ မ်ားကုိ ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။

ဤသုိ႔ျဖင္႔ စာေရးသူ၏ အေတြးမ်ားက မာတီပလုိင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားႏွင္႔အတူ
သြားေရာက္ခဲ႔ဖူးသည္႔ ျမန္မာျပည္၏ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမႈ႕ျမဳိ႕ေတာ္ၾကီး ပုဂံ သုိ႔
ေရာက္ရွိသြားျပန္သည္။ စာေရးသူေရာက္ဖူးသမွ် ေနရာေဒသ အားလုံးတုိ႔အထဲတြင္
ပုဂံျမဳိ႕ ေလာက္ အႏွစ္သာရ၊ ရသ ႏွင္႔ ခံစားမႈ႕မ်ဳိးစုံေပးႏုိင္တဲ႔ ေနရာ ဘယ္ေနရာမွ မရွိေသးဟု
ထင္မိသည္ ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ား၏ အေတြးအေခၚ၊ ပညာရွင္မ်ား၏ အႏုပညာလက္ရာမ်ားက
ျမင္ရသူတုိင္း မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ထူးျခားဆန္းျပားလွသည္။
ဘယ္ေနရာၾကည္႔ၾကည္႔ လက္ညဳိးထုိးမလြဲ ဘုရားေစတီ ပုထုိးမ်ားက ကမၻာ႔အလယ္တြင္
ျမန္မာဟူ၍ ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ၾကြားစြာ ျပသေနေသာ အဓိကေသာ႔ခ်က္တခု ျဖစ္ေန၏။
မိမိကုိယ္ကုိလည္း ျမန္မာျပည္မွာ လူလာျဖစ္ရတာကုိ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္မဆုံး ျဖစ္ေနမိသည္။

ပုဂံဘုရားမ်ားထဲတြင္ ပုဂံေခတ္မွ ယခုအခ်ိန္ထိ မျပဳမျပင္ မပ်က္မစီးဘဲ တည္ရွိေနေသာ
ဓမၼရံၾကီး ဘုရားသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ေတြ႔ရေသာ အႏုပညာလက္ရာမ်ား၊ ဘုရားၾကီး၏ ထုထည္၊ ေဘးပတ္လည္တြင္ ရွိေသာ မဟာရံတံတုိင္းၾကီးက စာေရးသူအဖုိ႔ေတာ႔ ေတာ္ေတာ္အံ႔အားသင္႔ေစခဲ႔၏။ ဘုရားၾကီးကုိ တည္ေဆာက္ခဲ႔ေသာ ဘုရင္ကုိလည္း စိတ္၀င္စားမိသည္။
ဘုရားဖူးရာတြင္ အတူပါလာေသာ မိတ္ေဆြ ကုိမင္းသူရိန္ မွ ဓမၼရံၾကီး ဘုရား၏
တည္ေဆာက္ပုံ၊ အႏုပညာလက္ရာမ်ား၊ သမုိင္းေၾကာင္းစသည္တုိ႔ကုိ လုိက္လံရွင္းျပပါသည္။

ဓမၼရံၾကီးဘုရားကုိ တည္ေဆာက္သူ ဘုရင္ နရသူ သည္ အေဖကုိ သတ္တဲ႔မင္း၊ အကုိျဖစ္သူကုိ
သတ္တဲ႔မင္း၊ ဘုရားၾကီးတည္ေဆာက္ရာတြင္လည္း အုပ္စီရာတြင္ မေသသပ္ပါက
လက္ျဖတ္သတ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နရသူ လက္ထက္တြင္ ေကာင္းတာဆုိ၍ ဒီဘုရားတည္တာ
တခုသာရွိေၾကာင္း ေျပာျပလာေသာအခါ ပုိ၍မင္သက္ အံ႔ၾသမိသည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္
ဘုရင္နရသူ အေၾကာင္းကုိ ေလ႔လာၾကည္႔မိေသာ အခါတြင္ေတာ႔ အလြန္ဆုိးေသာ
မင္းဆုိးမင္းညစ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရေပ၏။ ဖခင္ကုိသတ္ေသာ နရသူ ၏ ဇာတ္သိမ္းခန္းတြင္
အေသဆုိးနဲ႔ ေသရေၾကာင္း ေတြ႔ရေပ၏။ ဓမၼရံၾကီးဘုရားကုိ ယခုလုိမ်ဳိး ေပၚေပါက္လာေအာင္
တည္ေဆာက္သူမွာ ဘုရင္နရသူ ရဲ႕ အေတြးအေခၚဥာဏ္ပညာျဖင္႔ တည္ေဆာက္သေလာ၊
သုိ႔တည္းမဟုတ္ ပညာရွိအမတ္ အနႏၱသူရိယ အမတ္ၾကီး၏ ဥာဏ္ပညာတုိ႔ျဖင္႔
တည္ေဆာက္ခဲ႔ေလသေလာ ဟု သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ ႏွင္႔ စာေရးသူ၏ အေတြးမ်ားထဲ
ယခုအခ်ိန္ထိ ေ၀ခြဲမရဘဲ ရွိေနမိသည္။

ဓမၼရံၾကီး ဘုရားကုိ ေလ႔လာလုိ႔ ျပီးေသာအခါ စာေရးသူတုိ႔အဖြဲ႕သည္ ေနာက္ဘုရားတဆူသုိ႔
သြားေရာက္ေလ႔လာဖုိ႔ ထြက္ခဲ႔ၾကျပန္၏။ ကားေပၚေရာက္ေသာအခါ ကုိလင္းေအာင္ျပည္႔မွ
ယခုသြားေရာက္မယ္႔ ဘုရားမွာ ျပႆဒ္ၾကီး ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပႆဒ္ၾကီးဘုရားကုိ
တည္ေဆာက္ေသာ ဘုရင္မွာ ျမန္မာတုိ႔၏ အယူအဆတခုျဖစ္ေသာ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး
ေန႔မ်ားကုိ ဆန္႔က်င္ျပီး အုတ္ဖုတ္ေသာေန႔၊ ပႏၷက္ခ်ေသာေန႔၊ စတင္တည္ေဆာက္ေသာေန႔ ၊ ေနကဇာတင္ေသာ ေန႔ စသည္တုိ႔ကုိ ျပႆဒါးေန႔မွာခ်ည္းပဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ႔ေၾကာင္း
ေျပာျပလာေသာအခါ စိတ္ထဲတြင္ အလြန္ၾကည္ႏူးမိသည္။ ဘုရားေပၚသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ
တြင္လည္း အတူပါလာေသာ ကုိလင္းေအာင္ျပည္႔၊ မေမဇူး၊ ျမဴငွက္၊ ကုိသူရိန္၊ ကုိသစ္ကုိ တုိ႔ႏွင္႔
အတူ ျပႆဒ္ၾကီး ဘုရားေပၚမွ ပုဂံျမဳိ႕၏ အလွကုိ ၾကည္႔ရွဴ႕ခံစားရင္း ဓာတ္ပုံရုိက္လုိက္
ပုဂံျမဳိ႕၏ သမုိင္းအေၾကာင္းမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးလုိက္နဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးရသည္။

ျပႆဒ္ၾကီးဘုရားအား ဖူးေျမာ္ေလ႔လာအျပီး ကားေပၚျပန္ေရာက္ေသာအခါ အတူပါလာေသာ
ဒကာ ဒကာမမ်ားႏွင္႔ ဘုရားၾကီးအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးေျပာျဖစ္ၾကျပန္ပါသည္။

"ပုဂံ ဘုရားေတြထဲမွာ ဒီ ျပႆဒ္ၾကီး ဘုရားကုိ နာမည္နဲ႔ သမုိင္းေၾကာင္းၾကားတာနဲ႔တင္
ဦးဇင္းေတာ႔ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္”

“ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဦးဇင္း၊ ဦးဇင္းကလည္း ျပႆဒါးေန႔ေတြဆုိတာမ်ဳိးကုိ အယုံအၾကည္မရွိလုိ႔လား”

“ဟုတ္တယ္ ဒကာမၾကီး၊ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ဆုိတဲ႔ ေန႔မ်ဳိးေတြကုိ ငယ္ငယ္ကတည္းက
အယုံအၾကည္မရွိဘူး၊ အလုပ္တခုကုိ ရက္ရာဇာေန႔မွာ လုပ္ရင္ ေအာင္ျမင္မယ္၊
ျပႆဒါးေန႔မွာ လုပ္ေဆာင္ရင္ အဆင္မေျပဘူးဆုိတဲ႔ ျမန္မာေတြ လက္ခံယုံၾကည္ထားတာမ်ဳိးကုိ
ဦးဇင္းအေနနဲ႔ သေဘာမက်မိဘူး၊ ဘယ္လုိေန႔မ်ဳိးမွာဘဲ လုပ္လုပ္
ေကာင္းတဲ႔အလုပ္မ်ဳိးလုပ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီေန႔မ်ဳိးဟာ မဂၤလာရွိေသာ ေန႔ပဲေလ၊
ျပႆဒါးေတြ ရက္ရာဇာ ေတြ ေရြးေနစရာ မလုိပါဘူး”

ဤသုိ႔ျဖင္႔ ဘုရားအေၾကာင္း စသည္မ်ားေျပာလုိက္၊ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပာျဖစ္ၾကရင္းနဲ႔
ေနာက္ဘုရားတဆူသုိ႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါျဖစ္ခဲ႔ၾကျပန္သည္။
အာနႏၵာ ဘုရားသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း အာနႏၵာဘုရား၏ အႏုပညာလက္ရာမ်ားကုိ
ေလ႔လာျပီး အတူပါလာေသာ မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သည္႔ ႏုိင္လင္း၊ ျမဴငွက္တုိ႔နဲ႔ စကားလက္ဆုံ
ၾကမိျပန္သည္။

“ပုဂံ ဘုရားေတြကုိ ေလ႔လာၾကည္႔မိသမွ် ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔ၾကည္႔ တျခားေသာ
အယူ၀ါဒမ်ဳိးေတြ ေရာယွက္ ေနတာမ်ဳိး မေတြ႔ရဘူး။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ၊ ျဂဳိလ္ေျပနံေျပဘုရားဆုိတာမ်ဳိးေတြလည္း မေတြ႔ရဘူး၊ ဒါကုိၾကည္႔ျခင္းအားျဖင္႔
ပုဂံေခတ္က ေထရ၀ါဒ ဟာ လုံး၀စစ္မွန္တယ္ဆုိတာ ပုဂံဘုရားေတြက သက္ေသျပေနတာပဲ”

“ဟုတ္တယ္ ဦးဇင္း၊ တပည္႔ေတာ္လည္း အဲဒါပဲစဥ္းစားေနတာ၊ ဘယ္ဘုရားပဲၾကည္႔
ဟုိဘက္ဒီဘက္ ေလးမ်က္ႏွာေလာက္ပဲထားတယ္၊ အဲဒီေနရာေတြမွာလည္း
ဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္ပဲ ရွိတာ တျခားေသာအယူ၀ါဒေတြ ၀င္ေရာထားတာမ်ဳိး ဘာမွမေတြ႔ရဘူး၊
ဒါနဲ႔ ဒီ အာနႏၵာဘုရားမွာ ေျခေသၤ႕ေတြ ေတြ႔တယ္၊ ဘုရားေရွ႕မွာ ေျခေသၤ႕ကုိ
ဘာျဖစ္လုိ႔ ထားၾကတာလဲ”

“အရင္ေရွးျမန္မာမင္းေတြ လက္ထက္တုန္းကေပါ႔ကြာ၊ ဘုရင္႔သမီးေတာ္တစ္ေယာက္ဟာ
ေတာထဲမွာ ေျခေသၤ႕နဲ႔ အေၾကာင္းပါးျပီး၊ သီဟဗာဟု လုိ႔ အမည္ရတဲ႔ မင္းသားေလးတစ္ပါး
ဖြါးျမင္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီမင္းသားေလး ၾကီးလာတဲ႔အခါ ေတာအရပ္မွာ မေနခ်င္ေတာ႔လုိ႔
ေျခေသၤ႕ၾကီး အစာရွာထြက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ မိခင္ကုိ ေခၚျပီး၊ သူ႔ရဲ႕ ဘုိးေတာ္မ်ားရွိတဲ႔
မင္းေနျပည္ေတာ္ဆီ ျပန္သြားတာေပါ႔။ ေျခေသၤ႔ၾကီး ျပန္လာတဲ႔အခါမွာ သူ႔သားကုိ
မေတြ႔ေတာ႔ လုိက္ရွာရင္းနဲ႔ လူေတြေနတဲ႔ေနရာဆီ ေရာက္လာျပီး ေသာင္းက်န္းေတာ႔တာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သီဟဗာဟု မင္းသားဟာ သူရဲ႕ဖခင္ေျခေသၤ႔ၾကီးကုိ ျပန္သတ္ေတာ႔တာပဲ။
သီဟဗာဟု မင္းျဖစ္လာတဲ႔ အခါမွာ ေခါင္းကုိက္တဲ႔ ေ၀ဒနာကုိ ၾကီးစြာခံစားရလုိ႔၊
မင္းေနျပည္ေတာ္မွာရွိတဲ႔ အေကာင္းဆုံးသမားေတာ္ေတြနဲ႔ ကုလည္း မေပ်ာက္ဘူးေပါ႔။
အဲဒီေတာ႔ ပညာရွိအမတ္ေတြက ေျပာၾကတယ္ ဖခင္ေျခေသၤ႕ကုိ သတ္လုိ႔ ေခါင္းကုိက္တဲ႔
ေ၀ဒနာကုိ ခံစားရတာပဲ။ ေခါင္းကုိက္ေ၀ဒနာေပ်ာက္သြားေအာင္ ဘုရားရဲ႕ ေရွ႕မွာ
ေျခေသၤ႕ရုပ္ကုိ တည္းထားကုိးကြယ္ျပီး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မွ ဒီေ၀ဒနာ ေပ်ာက္မယ္ဆုိေတာ႔
အဲဒီသီဟဗာဟု က အစျပဳျပီး ေျခေသၤ႕ေတြ ဘုရားေရွ႕မွာ ေပၚလာတာလုိ႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ႔ ဖတ္ဘူးတယ္။ တနည္းအားျဖင္႔ မိဘရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ ေအာက္ေမ႔ႏုိင္ေအာင္ေပါ႔ကြာ။
မိခင္ ဖခင္ဟာ ဘာပဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန သာသမီးက သတ္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔
မာတုဃာတကကံ ပိတုဃာတကကံ ထုိက္ျပီး ေသရင္ေတာ႔အ၀ိစိ ေရာက္မွာပါပဲ” ဟု
ရွင္းျပ ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။

ဖခင္ကုိ ျပစ္မွားလွ်င္၊ ဖခင္ကုိ ေစာ္ကားလွ်င္ ယခုဘ၀မွာလည္း ေကာင္းက်ဳိးမေပး၊
ဆုိးက်ဳိးေတြပဲ ၾကဳံေတြ႕ရတတ္ေၾကာင္း၊ ေသလြန္သည္႔အခါမွာလည္း အ၀ိစိ ငရဲေရာက္ရ
ေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္လက္ထက္က ဖခင္ ဗိမၺိသာရ ကုိ သတ္ေသာ အဇာတသတ္
မင္းသားကုိ ၾကည္႔၍လည္း သိႏုိင္ေပ၏။ အဇာတသတ္ သည္ ယခုဘ၀တြင္
မဂ္ဖုိလ္ရႏုိင္ေသာသူ ျဖစ္ပါလွ်က္ ေဒ၀ဒတ္ကုိ ဆရာတင္မွားမိေသာေၾကာင္႔၊
ဖခင္ကုိသတ္ ကာ အ၀ိစိငရဲ သုိ႔ သြားရရွာပါသည္။

ဆရာအတင္မွားလွ်င္ အပါယ္ငရဲေရာက္ႏုိင္တတ္ေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ား
ေကာင္းေကာင္းသတိခ်ပ္အပ္ပါ၏။ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီးကုိ အဇာတသတ္ သတ္သည္ဟုသာ
လူေတာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားက သိထားၾကပါသည္။ အဇာတသတ္ကုိေကာ
ဘယ္သူသတ္သလဲဆုိတာ သိသူနည္းမည္ထင္မိပါ၏။
သာမညဖလ သုတၱန္တြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေတြ႔ရပါသည္…

“အဇာတသတၳဳ ဗိမၺိသာရံ ဃာေတသိ။ ဥဒေယာ အဇာတသတၳဳံ၊ တႆ ပုေတၱာ
မဟာမု႑ိေကာ နာမ ဥဒယံ၊ တႆ ပုေတၱာ အႏုရုေဒၶါနာမ မဟာမု႑ိကံ၊
တႆ ပုေတၱာ နာဂဒါေသာ နာမ အႏုရုဒၶံ။ နာဂဒါသံ ပန “၀ံသေစၦဒက ရာဇာေနာ
ဣေမ၊ ကိ ံ ဣေမဟိ” တိ၊ ရဌ၀ါသိေနာ ကုပိတာ ဃာေတသုံ”
(သီ၊ ဌ၊ သာမညဖလသုတၱ)

ဗိမၺိသာရ ကုိ အဇာတသတ္မင္းသားက သတ္၏။
အဇာတသတ္ ကုိ သားျဖစ္သူ ဥဒယဘဒၵ မင္းသားက သတ္၏။
ဥဒယဘဒၵ ကုိ သားျဖစ္သူ မဟာမု႑ိက မင္းသားက သတ္၏။
မဟာမု႑ိက ကုိ သားျဖစ္သူ အႏုရုဒၶ မင္းသားက သတ္၏။
အႏုရုဒၶ ကုိ သားျဖစ္သူ နာဂဒါသ မင္းသားက သတ္၏။
နာဂဒါသ မင္းသား၏ လက္ထက္တြင္မူ တုိင္းသူ ျပည္သားမ်ားက ဒီမင္းေတြက
အႏြယ္ကုိ ဖ်က္တဲ႔ မင္းေတြပဲ။ ဖခင္ကုိ သတ္တဲ႔ မင္းဆုိးမင္းညစ္ေတြပဲ ဟု ဆုိကာ
တုိင္းသူျပည္သားအေပါင္းမွ နာဂဒါသ ကုိ သတ္ပစ္လုိက္ ၾကပါသည္။

ထုိ အခါမွ စ၍ အဇာတသတ္ ၏ မ်ဳိးဆက္လည္း ျပတ္သြားသည္ကုိ ေတြ႔ရေပ၏။
ဤ သာဓကတုိ႔ကုိ ၾကည္႔ပါက ဖခင္ကုိ ေစာ္ကားလွ်င္၊ ဖခင္ကုိ သတ္လွ်င္ ယခုပစၥဳပၸန္
ဘ၀တြင္လည္း အေသဆုိးနဲ႔ ေသရေၾကာင္း ေတြ႔ရေပ၏။
ေသလြန္သည္႔ အခါတြင္လည္း အ၀ိစိငရဲ သုိ႔ မလြဲမေသြ ေရာက္ရေၾကာင္း ေတြ႔ရေပ၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင္႔ ဆုိခ်င္သည္မွာ စာဖတ္သူအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္
မိခင္ ဖခင္တုိ႔၏ ေက်းဇူးကုိ မေပးဆပ္ႏုိင္လွ်င္ေတာင္မွ မိခင္ ဖခင္ တုိ႔အေပၚတြင္
မျပစ္မွားမိဖုိ႔၊ မေစာ္ကားမိဖုိ႔ စာေရးသူအေနနဲ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါသည္။

မိခင္ ဖခင္တုိ႔၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ တတ္စြမ္းႏုိင္သမွ် ေပးဆပ္ႏုိင္ေသာ သားေကာင္းရတနာ၊ သမီးေကာင္းရတနာေလးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ ဟုလည္း ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သမိပါ၏။

တက္တူး